1. Giriş: Gizemli Gölün Sırrı
Keloğlan bir sabah erkenden uyanmış, elinde sepetiyle ormana mantar toplamaya gitmiş. Yolda yaşlı bir teyze ile karşılaşmış. Teyze ona şöyle demiş:
“Evlat, Ay Işığı Gölü’ne gitme, geceleri orası lanetlidir!”
Keloğlan merak etmiş. Kimse neden gitmesin ki bir göle? Geceleri parlayan suyu görmek, onun gibi hayal gücü geniş biri için büyük bir macera olurmuş.
2. Ormanın Derinliklerinde
Göl, köyden epey uzaktaymış. Gündüz gözüyle yolculuğa çıkan Keloğlan, kuş sesleri eşliğinde yürümüş. Yol boyunca karşılaştığı hayvanlara selam vermiş. Bir tilki ona şöyle demiş:
“Ay Işığı Gölü’nün laneti, aslında bir çağrıymış ama bunu sadece kalbi temiz olanlar duyarmış.”
Keloğlan şaşırmış ama korkmamış. Akşam üzeri göl kıyısına varmış. Göl gerçekten de geceleri gümüş gibi parlıyormuş.
3. Gölün Sırrı: Ay Perisi
Tam göle eğilip su içecekken, suyun içinden zarif bir ses yükselmiş:
“Ey cesur delikanlı, korkmadan buraya gelen tek sensin. Ben Ay Perisi’yim. Bu göl yıllardır bir lanetle örtülü.”
Keloğlan, başını sallamış:
“Peki seni nasıl kurtarabilirim?”
Ay Perisi, her dolunay gecesi bir çocuğun göle gelip “Kötülük dağılır, iyilik kalır” demesi gerektiğini söylemiş. Ancak herkes korktuğu için bu sözler hiç söylenememiş.
4. Cesaret ve İyilik
Keloğlan o gece dolunaya bakıp elini göğsüne koyarak yüksek sesle bağırmış:
“Kötülük dağılır, iyilik kalır!”
Bir anda gölün üstünde ışıklar dans etmiş. Göl parlamış, lanet kalkmış. Ay Perisi gökyüzüne yükselirken Keloğlan’a teşekkür etmiş:
“Senin cesaretinle artık göl yine huzur buldu.”
5. Dönüş ve Yeni Umutlar
Ertesi gün köye dönen Keloğlan, olanları anlatınca kimse ona inanmamış. Ama o günden sonra Ay Işığı Gölü artık geceleri de güvenle ziyaret edilebilen, efsanevi bir yer olmuş. Çocuklar gölde oyunlar oynamış, köyde mutluluk çoğalmış.
Ve Keloğlan her zaman olduğu gibi gülerek söylemiş:
“Kafam kel ama aklım pek fena değil!”
